سیمای منابع طبیعی : منابع تامین آب
شهرستان گالیکش با توجه به موقعیت جغرافیایی خود از بارش کافی برخوردار است. شبکه آبهای روان در ماههای سرد سال ، باران و در ماههای گرم سال ، آب های فرورو از ذوب برف به صورت چشمه های متعدد و فراوانی است ، که در سر چشمه یا در طول بستر وجود دارند. عدم دسترسی به شبکه آب های روان در بخش هایی از این منطقه ساکنان آن را داشته است ، تا با احداث قنات و انواع چاههای عمیق و نیمه عمیق از آب های زیرزمینی بهره مند گردند.
مهار کردن آب های سطحی و بهبود بخشیدن به چگونگی استفاده از منابع به وسیله شبکه های آبرسانی ، بند انحرافی و … نیز از دیگر شیوه های استفاده از این نعمت خدادادی است.
وجه تسمیه شهر گالیکش :
دو وجه تسمیه برای نام این شهر ذکر شده است. یکی آن که قبل از تشکیل شهر گالیکش به صورت کنونی در منطقه ای که شهر در آن جا مستقر است ، گیاهی بنام « گالی » می روئیده است ، که رویش آن به صورت خودرو و انبوه تمام منطقه را در بر گرفته است. بدین سبب آنرا « گالی کش » ( کش به معنی فعل کشتن یا کاشتن ) گفته اند.
وجه تسمیه دیگر آن این که وزش بادهای شدید و متناوب در تمام فصول پاییز و بخشی از زمستان ، سبب شده ،مردم آن دیار پشت بام های خود را با گیاه خودرویی به نام « گالی » می پوشانیدند ، بدین علت آنرا « گالیکش » گفته اند.
پیشینه تاریخی شهرستان گالیکش :
شهرستان گالیکش قدمت حدود سیصد سال دارد ، که بنیانگذاران این بخش به دلایلی از شیراز مهاجرت و به روستای فعلی فارسیان و فرنگ سکنی گزیده و غالبا از اقوام نوری ( خسروی ) رنگرزها ، ملکان ها بوده که در سرتاسر محدوده فارسیان فرنگ به زندگانی مشغول و به دلیل وجود علفهای ساقه بلند یکساله بنام « گالی » های فراوانی که در محل فعلی گالیکش وجود داشت ، غالبا روستائیان محل به این منطقه مراجعه و در سفر برگشت خود مقداری گالی جهت پوشش سقف های منازل و دامداریها حمل می کردند ، و بزرگان همین اقوام ابتدا از فارسیان به روستای سرچشمه فعلی که قبلا به کله خر معروف بوده ( سرچشمه فعلی ) مهاجرت نموده و رفته رفته گالیکش شکل می گیرد ، و از قومیت های مختلف تشکیل شده است.
جغرافیای تاریخی و مراحل توسعه شهر گالیکش :
مکانی که شهر گالیکش بنا شده است ، از صدها سال پیش محلی قشلاقی برای کشاورزان و دامداران روستای فارسیان بوده است ، آنان در فصل کشت به این جا می آمدند. و پس از مدتی دوباره به جایگاه اصلی خویش یعنی روستای فارسیان باز می گشتند ، و اصولا اهالی به سبب ناامنی آن دوره تمایلی برای سکونت دائمی در جلگه را نداشتند.
گروهی از مردم فارسیان در محلی واقع در سه کیلومتری گالیکش که اکنون روستای سرچشمه (کله خر سابق ) نامیده می شود ساکن شده بودند ، و در همان زمان چند خانوار دیگر از همین اهالی در مکان فعلی گالیکش سکونت دائم یافتند.
با پایان یافتن جنگ جهانی دوم و حاکمیت دولت محمد رضا شاه پهلوی امنیت در منطقه حکم فرما شد ، از این هنگام به بعد روز به روز عده بیشتری از اهالی فارسیان تمایل یافتند ، تا در گالیکش باقی بمانند. و این گونه بود که گالیکش در حدود شصت سال پیش از حالت مکان قشلاقی به شکل روستا در آمد.
هسته اولیه شهر گالیکش :
پس از مهاجرت فارسیانی های مقیم سرچشمه ( کله خر ) به گالیکش ، در حدود محلی که اکنون ساختمان بانک ملی است ، یعنی شرق و جنوب خیابان شریعتی اقدام به ساختن خانه هایی از گل و نی با سقفی از گالی نمودند. حکومت وقت نیز به منظور رسیدگی به امور حکومتی اقدام به ساخت ساختمانی در ابتدای خیابان معلم ( کوچه فارسیان سابق ) نمود ،که با سقوط رضا شاه ناتمام ماند. پس از آن رفته رفته این محل ، به سمت جنوب ( دامنه کوه ) و شرق توسعه یافت. و رشد آن با مهاجرت مردم سایر استان ها سریعتر گردید . در حال حاضر 1386 هسته اولیه شهر به عنوان بخش فعال و پر ازدحام فعالیت های اقتصادی شهر را به خود اختصاص داده و نسبت به سایر نقاط از تمرکز فضایی نیز برخوردار می باشد.
توسعه فضای شهری گالیکش :
این شهر در میان زمین های زراعی محصور گردیده و هر چه از شرق به طرف غرب آن پیش برویم از ارتفاع زمین به سرعت کاسته می شود و سرانجام شهر در زمین و دشت همواری جای می گیرد که ارتفاع 200 متر از سطح دریا می باشد. این شهر در سال 1362 دارای شهرداری شده است. شهر گالیکش با مساحت حدود 200 هکتار به علت عبور جاده آسیایی ( سنتو ) از مرکز آن بصورت طولی از شرق به غرب در دو طرف شمال و جنوب جاده گسترش یافته است ، و تقریبا کلیه عملکردهای اصلی شهررا همین محور به خود جذب کرده است.
شهر در اطراف محور اصلی متراکم بوده و به تدریج که از دو طرف محور اصلی فاصله می گیریم پراکنده تر می گردد. این پراکندگی در بخش شرقی و غربی محور نیز به چشم می خورد ، که قبل از توسعه مسکونی در این جهت تعدادی کارگاه و مراکز تجاری بوجود آمده است.
در بافت شهر نیز این تفاوت به چشم می خورد ، بدین ترتیب که در بخش های قدیمی و نزدیکتر به محور بافت فشرده تر و متمرکز و فضایی باز کوچکتر است ، و در بخش های جدید دور از محور اصلی بافت شهر بازتر و فضاهای باز بیشتر شده است.
ساختمان های شهر در بر خیابان اصلی در قسمت توسعه های جدید ویژگی خاص را نشان نمی دهد ، و سیمای متعارف شهرهای دیگر را دارد. قسمت جنوبی شهر که در داخل کوهپایه توسعه یافته محل فقیرنشین و قدیمی شهر و دارای کوچه های باریک پر و پیچ و خم است. این بخش که تحت تاثیر روند کلی توسعه شهر نشینی در کشور با مهاجرت روستائیان به شهر مسئله مسکن نامناسب و گردآمدن مهاجران با فرهنگ های گوناگون همراه با بیکاری و بی فرهنگی منجر به ایجاد محلی بزهکار پرور و مشکلات روانی شده ، دارای خانه های گلی یا نوساز نیمه تمام با زیر بنایی کم که اغلب یکی دو اتاق آن ساخته شده است،
کوچه های شنی با شیب ملایم و گاها با پوششی از لجن ناشی از رها ساختن فاضلاب منازل ، عرض متغییر کوچه ها به سبب عقب نشینی بر اساس طرح جدید شهری می باشد. نیمه شمالی شهر خصوصا خیابان های شریعتی ، جهاد ، شهداء و روبروی شهرداری از محله های در حال پیشرفت و خوش نشین شهر است. ادارات و نهادهای شهر بیشتر در مسیر جاده اصلی پراکنده اند. احداث بلوار در مدخل ورودی و خروجی شهر ، پارک شهری ، سیل بند ، جدول بتونی و آسفالت خیابان ها و پارک جنگلی جمع اقدامات عمرانی می باشد ، که در سال های اخیر به همت شهرداری چهره شهر را دگرگون ساخته است.
جدول فاصله های مختلف تا شهر گالیکش :
فاصله تا پارک ملی گلستان 38 کیلومتر
فاصله تا مشهد مقدس
فاصله تا آبشار گلستان 43 کیلومتر
فاصله تا مرکز استان ( گرگان ) 132 کیلومتر
فاصله تا آبشار آق سو 42 کیلومتر
فاصله تا شهرستان مینودشت 7 کیلومتر
فاصله تا آبشار لوه 25 کیلومتر
فاصله تا شهرستان گنبد کاووس 25 کیلومتر
فاصله تا سه راهی کلاله 5 کیلومتر
فاصله تا شهرستان کلاله 15 کیلومتر]
جاذبه های تاریخی :
بقایای تمدن و کاوش ها و پژوهش های باستان شناختی نشان از یک پیشینه تاریخی بسیار کهن و غنی از فرهنگ و تمدن در این مرزو بوم می دهد. تا کنون حدود 95 اثر در شهرستان گالیکش شناسایی شده که در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده است ، که در زیر به بررسی و معرفی مختصر مهمترین آنها پرداخته می شود
غارکیارام :
غارکیارام در 6 کیلومتری ضلع شرقی روستای فرنگ از توابع دهستان فارسیان شهرستان گالیکش قرار گرفته است .این غار در سال 1342خورشیدی توسط پروفسور مک برنی – استاد باستان شناسی دانشگاه کمبریج انگلستان – شناسایی وکاوش گردید . که در نتیجه کاوش باستا ن شناسی مواد فرهنگی از دوره های اسلامی ، عصر آهن و ابزارهای سنگی دوره پارینه سنگی مشابه فرهنگ موستری پیدا نمود .طبق نظر مک برنی احتمالا این غار متعلق به دوره پارینه سنگی میانه (حدود 100 هزار سال پیش ) است .